کد مطلب:150230 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:205
غمخواری امت
غمخوار امت بودن، شرط مسلمانی است و پشت بر مردم كردن و تماما به خود مشغول شدن و مردم را در خدمت خود خواستن، فرهنگ اموی است. و لذا امام دعوت مردم كوفه را نمی تواند بی اجابت بگذارد، هر چند در این راه، سنت غمخوارگی امام ماند و خود امام نماند.
و معنی اصلی حیات همین است. رندی سودجویانه، مشی امام نیست. سیره و سنت انسانی كه غمخوار امت باید باشد همان رسم و روش امام است. به همین جهت وقتی كوفیان نقض عهد كردند، مسیر امام تغییر نكرد چون امام دنبال شرایطی بود كه درخشیدن ایمانی را به بشریت نشان دهد و آن شرایط فراهم بود.
حسین علیه السلام از این قیام، درخشیدن دین را می طلبید و سیاست بازان برای بررسی و تحلیل كربلا در لا به لای اوراق تاریخ كربلا به دنبال انگیزه های
صرفا سیاسی و حكومتی امام هستند و اساسا همیشه هر قیام دینی را در دیواره های تنگ سیاسی كاری و حاكمیت طلبی صرف جستجو می كنند. این است كه همیشه حكمت حسینی زیر سایه تنگ تحلیل های سیاسی كاران درست تحلیل نمی شود. هم چنان كه انگیزه دین خواهی یاران او در همیشه تاریخ و حتی امروز با سنگ تهمت قدرت طلبی هدف قرار می گرفته و می گیرد و اگر كسی تلاش می كند دین در جامعه حاكم شود به تهمت قدرت طلب و تمامیت خواه، رجم می شود.
هر وقت یكسری جوان شیعه بلند شدند كه به حسین علیه السلام اقتدا كنند سیاست بازان دنبال آنند كه ببینند انگیزه حكومتی و قدرت طلبی این ها چیست. به همین جهت هر وقت دین خواهان و دینداران در طول تاریخ خواستند به حسین علیه السلام اقتدا كنند، تیر تهمت قدرت طلبی، اتهامی است كه بر قامت بلند حسینیان زده می شود و این كار نوظهوری نیست. امروز رادیوهای بیگانه احساس مسئولیت جوانان بسیجی و متدین ما را نسبت به دفاع از ارزش ها به قدرت طلبی تفسیر می كنند و دیروز هم نهضت امر به معروف و نهی از منكر و طلب اصلاح امت اسلام مولایشان حسین علیه السلام را متهم می كردند كه قصد شورش دارد.
وقتی جنگ های نهروان و صفین و كربلا را كشورگشایی بنامند، دیگر دین خواهی حسین علیه السلام دیده نخواهد شد و دیگر امید حیات دینی بی معنی خواهد گشت. و این ذبح كردن قیام كربلا است به دست كسانی كه در لشكر یزید نبودند ولی با بینش یزیدی به حكمت حسینی می نگرند و تحلیل می كنند، چرا كه ظهور عشق در ساحت حق برای این كوران، بی معنی است، همچنان كه كربلا برای انسانهایی كه معنی بودن زمینی را گم كرده اند معنایی نمی دهد.
و معنی اصلی حیات همین است. رندی سودجویانه، مشی امام نیست. سیره و سنت انسانی كه غمخوار امت باید باشد همان رسم و روش امام است. به همین جهت وقتی كوفیان نقض عهد كردند، مسیر امام تغییر نكرد چون امام دنبال شرایطی بود كه درخشیدن ایمانی را به بشریت نشان دهد و آن شرایط فراهم بود.
حسین علیه السلام از این قیام، درخشیدن دین را می طلبید و سیاست بازان برای بررسی و تحلیل كربلا در لا به لای اوراق تاریخ كربلا به دنبال انگیزه های
صرفا سیاسی و حكومتی امام هستند و اساسا همیشه هر قیام دینی را در دیواره های تنگ سیاسی كاری و حاكمیت طلبی صرف جستجو می كنند. این است كه همیشه حكمت حسینی زیر سایه تنگ تحلیل های سیاسی كاران درست تحلیل نمی شود. هم چنان كه انگیزه دین خواهی یاران او در همیشه تاریخ و حتی امروز با سنگ تهمت قدرت طلبی هدف قرار می گرفته و می گیرد و اگر كسی تلاش می كند دین در جامعه حاكم شود به تهمت قدرت طلب و تمامیت خواه، رجم می شود.
هر وقت یكسری جوان شیعه بلند شدند كه به حسین علیه السلام اقتدا كنند سیاست بازان دنبال آنند كه ببینند انگیزه حكومتی و قدرت طلبی این ها چیست. به همین جهت هر وقت دین خواهان و دینداران در طول تاریخ خواستند به حسین علیه السلام اقتدا كنند، تیر تهمت قدرت طلبی، اتهامی است كه بر قامت بلند حسینیان زده می شود و این كار نوظهوری نیست. امروز رادیوهای بیگانه احساس مسئولیت جوانان بسیجی و متدین ما را نسبت به دفاع از ارزش ها به قدرت طلبی تفسیر می كنند و دیروز هم نهضت امر به معروف و نهی از منكر و طلب اصلاح امت اسلام مولایشان حسین علیه السلام را متهم می كردند كه قصد شورش دارد.
وقتی جنگ های نهروان و صفین و كربلا را كشورگشایی بنامند، دیگر دین خواهی حسین علیه السلام دیده نخواهد شد و دیگر امید حیات دینی بی معنی خواهد گشت. و این ذبح كردن قیام كربلا است به دست كسانی كه در لشكر یزید نبودند ولی با بینش یزیدی به حكمت حسینی می نگرند و تحلیل می كنند، چرا كه ظهور عشق در ساحت حق برای این كوران، بی معنی است، همچنان كه كربلا برای انسانهایی كه معنی بودن زمینی را گم كرده اند معنایی نمی دهد.